Onderzoek naar nieuwe geneesmiddelen is geen doel op zich. Het moet de bevolking ten goede komen.

Om patiënten sneller toegang te geven tot innovatieve geneesmiddelen werd er in het regeerakkoord gesproken van een pact met de farmaceutische industrie. Zo'n pact maakt het mogelijk om de voordelen van snellere markttoegang af te zetten tegen de vaak hoge kosten ervan. Het biedt zowel de overheid als de industrie meer zekerheid en laat ruimte voor overleg over de voorwaarden. Een van de manieren waarop veelbelovende medicijnen sneller vergoed kunnen worden voor patiënten is door het sluiten van overeenkomsten. Hierin verplichten bedrijven zich tot vergoedingen als bepaalde uitgavenniveaus worden overschreden en worden in de tussentijd meer klinische gegevens verzameld. Een win-win voor de patiënt, de industrie en de terugbetaler.

Een jaar voor de volgende verkiezingen is een pact met de industrie van de baan.  Na overleg met de sector, maar ook met veel andere stakeholders, heeft de minister zelf een routekaart opgesteld. Over de concrete vertaling ervan in regelgeving wordt nog gespeculeerd. Maar met wat er nu op tafel ligt, wordt een belangrijk instrument voor snelle toegang tot innovatieve geneesmiddelen al afgebouwd. De minister wil de looptijd van vergoedingsovereenkomsten in de tijd verder beperken. De onzekerheid die hierdoor ontstaat is groot. Hoe zit het met de terugbetaling na die termijn? Zal het dan nog de moeite waard zijn om al die klinische gegevens in België te verzamelen? Zullen de aanzienlijke investeringen in klinisch onderzoek en ontwikkeling dan nog kunnen renderen?

Ons land is een van de innovatieleiders in Europa. Op het innovatiescorebord van de Europese Unie staan we in de top vijf van landen. Voor een land dat gekenmerkt wordt door hoge arbeidskosten en hoge overheidsuitgaven, is het belangrijk om activiteiten te ontwikkelen die een hoge toegevoegde waarde genereren. Innovatie is hiervoor cruciaal. De sterke biofarmaceutische industrie van ons land is de grootste particuliere investeerder in onderzoek en ontwikkeling en was vorig jaar goed voor 5,7 miljard euro. Investeringen die moeten leiden tot nieuwe medische doorbraken, om ziekten beter te voorkomen, patiënten te genezen of op zijn minst de kwaliteit van leven te verbeteren. Onderzoek naar nieuwe medicijnen is geen doel op zich. Het moet uiteindelijk de bevolking ten goede komen.

Gelinkt aan innovatie en beschikbaarheid vindt u in deze nieuwsbrief ook een artikel over de uitreiking van de Galenusprijzen. Een onderscheiding vergelijkbaar met een industrie-equivalent van de Nobelprijs. Hiervoor waren dit jaar maar liefst 8 bedrijven genomineerd: Amgen, argenx, AstraZeneca, Lilly, Novartis, Pfizer en Sanofi. De prijs voor de winnende innovatie ging uiteindelijk naar het Gentse argenx  voor het medicijn tegen de zeldzame spierziekte myasthenia gravis: Vyvgart®. We mogen terecht trots zijn als we terugblikken op de winnaars van de afgelopen Galenusprijzen. Maar als we kijken naar de beschikbaarheid van deze innovaties voor Belgische patiënten, wordt het structurele probleem ook hier zichtbaar. Namelijk de trage toegang voor patiënten tot deze baanbrekende geneesmiddelen. Gemiddeld gingen er maar liefst 21 maanden voorbij vooraleer terugbetaling werd goedgekeurd voor innovatieve geneesmiddelen die een Galenusprijs wonnen!

België is de plaats waar enorm veel onderzoek en ontwikkeling gebeurt in de biofarmaceutische industrie. Waar in samenwerking met topziekenhuizen en specialisten klinische studies worden uitgevoerd voor veelbelovende nieuwe behandelingen. Het is dan ook cynisch dat de overheid in ons land niet voldoende wil investeren om deze behandelingen beschikbaar te maken voor de eigen bevolking.  Wil België echt een medicijnenknooppunt zijn voor de rest van de wereld en patiënten in eigen land in de kou laten staan? Is de overheid daadwerkelijk geïnteresseerd in innovatie ten voordele van patiënten, of krijgt ideologie de overhand?